Αράπιτσα Νάουσα

Μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους, οι τελευταίοι θέλοντας να κατεβάσουν τους κατοίκους από τα ορεινά στην πόλη και να τους ελέγχουν, έδωσαν προνόμια στη Νάουσα και τους κατοίκους της.

Μεταξύ αυτών ήταν η απαλλαγή από τους φόρους, η απαγόρευση σε Οθωμανούς να μένουν μέσα στην πόλη και δυνατότητα στους κατοίκους της Νάουσας να εκλέγουν τους άρχοντές τους. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της οικονομίας, του εμπορίου, αλλά και τη διαφύλαξη του αμιγώς ελληνικού στοιχείου.

Φτάνοντας στο 1822, οι κάτοικοι της Νάουσας επαναστάτησαν με οπλαρχηγούς τους Καρατάσο, Γάτσο και τον πρόκριτο Ζαφειράκη. Νίκησαν τον τουρκικό στρατό του Κεχαγιά Μπέη που είχε 4000 άτομα στη μάχη κοντά στο μοναστήρι της Δίβρας. Ο θρίαμβος αυτός ότι την πρώτη φορά που συγκροτημένος τουρκικός στρατός αναμετρήθηκε με ελληνικά σώματα και συνετρίβη.

Μετά την ήττα ο πασάς της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ επιτέθηκε στη Νάουσα και μετά από πολιορκία την κατέλαβε και την κατέστρεψε. Οι γυναίκες και τα παιδιά προτίμησαν, από το να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, να αυτοκτονήσουν πέφτοντας από τον καταρράκτη της Αράπιτσας. Ένα σημείο που έχει στηθεί μνημείο το οποίο αποτίει φόρο τιμής στα θύματα και θυμίζει την τον ηρωισμό της ελληνικής ψυχής.